Can İçre Yerin Vardır

Ey dost, seni severim, cân içre yerin vardır.

Dün gün uyumaz oldum, acâib hâlim vardır.

Sen gülü görür iken, dikene sunma elin,

Düşmandan ne korkarsın, çün doğru yârim vardır.

Düşmanlar eydür bana, söz demek kandan sana,

Bana söz demek kandan, benim üstâdım vardır.

Ele getirdiğini, miskînlere harc eyle,

Nice çok yaşar isen, sonucu ölüm vardır.

Bunda kendözün gören, ol durur yolda kalan,

Benim bir karıncaya vallâh isnâdım vardır.

Tanla durugelicek bülbülleyin söylerim.

Gönülde mânâ biter, dertli ciğerim vardır.

Yûnus Emre kendözün toprağa vurgıl yüzün,

Mâşukaya yaraşır bir miskînliğim vardır.

Yûnus EMRE

Kelimeler:

Cân içre: Can içinde.

Çün: Çünkü, madem ki, ne zaman ki.

Eydür: Der.

Kandan: Nereden.

Kendözün: Kendisi, kendi özü, benliği.

İsnâd: Bir söz veya haberi birine nisbet etmek, birine dayandırmak.

Tanla: Sabah vakti, güneş doğmadan önceki zamanda.

Durugelicek: Kalkarak.

Bülbülleyin: Bülbül gibi.

Mâşuka: Sevgili, Allah Teâlâ.