Tasavvuf

Zemzem

Zemzem’in Kısa Hikâyesi Zemzem’in Hazret-i İbrahim ve Hazret-i İsmail’e kadar uzanan hikâyesi mâlumdur. Hazret-i İbrahim, Allâh’ın emriyle eşi Hazret-i Hacer ve yeni doğan bebeği İsmail’i Mısır’dan Mekke’ye, şimdiki Kâbe’nin bulunduğu götürüp bırakm...


Evlatkolik Olmak

Anne-baba olmanın en zor yanlarından biri de, ölümle yaşanacak olan ayrılık gerçeğini kabullenebilmektir. Hiçbir anne-baba yoktur ki, çocuklarının ölümü hakkında konuşurken, “Allah göstermesin!..” diye duâ etmesin. Ve birçok anne-baba, “Ben çocukları...


Âb-I Hufte

 “Niçin öfkeyle yüzün karıştı böyle yer yer Sana yan mı baktılar, bir şey mi söylediler” (Necip Fazıl)   “–Anlaşabilmek çok güzel!..” diyor keyifle... Anlaştığını düşünme kadar büyük kaç yanılgı var acaba? “–Seni anlıyorum...” diyoruz. Neyi an...


Emine Münire Yarar

  Âileler, insanların doğup büyüyüp yetişmesi için çok mühim mektepler mesâbesindedir. İnsanlar, en ehemmiyetli tesirleri ve hayatının umûmî istikametini ekseriyetle âile içinde alır. Anne ve babanın hissiyât, kültür, tecrübe, heyecan ve gâyeleri; ç...


Damladan Deryaya - 10

SAÂDET İKLİMİNE DOĞRU   Melek, babasının ölümünden sonra İffet Anne’nin ziyaretine daha sık gitmeye başladı. Yunus Dede’nin haftalık Mesnevî derslerini ise hiç kaçırmıyordu. Her iki yere de genellikle Şebnem’le birlikte gidiyorlardı. İffet Anne, on...


Hâtıralar

Tasavvuf, nefis denilen ve terbiye edilmediği zaman sadece kötülüğü emreden içimizdeki sesi susturup kalbimizi ve duygularımızı temizleyerek Allâh’a yaklaşmanın yoludur. Bu yol, bizzat Peygamber Efendimiz ve ashâbı tarafından yaşanarak öğretilmiş ve ...


Ölüm, En Büyük Nasihat

Bazı kaynaklarda Halife Harun Reşid ile Behlül Dânâ Hazretleri’nin kardeş oldukları rivayet edilmektedir. Harun Reşid emîrü’l-mü’minîn, Behlül Dânâ ise, Allah dostlarının büyüklerindendir. Hikâye edildiğine göre, bir gün anneleri Behlül Dânâ’yı çağır...


Hayat Ve Memat

Artık nefes yok, açlık, susuzluk yok; ihtiyaç da yok! Kapanan gözlerimse de, kararan kalbim âdeta! Burnumu sıktıkça, nefes alamayan ciğerlerim değil de, yüreğim sanki!.. İçim daralıyor, korkuyorum. “Düğün Günü” diyebilmek vardı ölüme! “Rabbim, Sana ...


Ve Sonunda Öleceğim

Kara, diye tanımlanan günlerin güzel olması, Dostlar, demet gibi tek bir yere toplandığındandır. Gülümseme görürseniz, cenâzemin gül yüzünde, Bilin ki, dostlar eliyle, Yâr’e yol aldığımdandır...   Sanırım özledim… Belki de o beni anıyor da, fark...


Ölümle Geldim

Ya Rab!.. Kapına geldim, ölümle geldim… Eli boş, kalbi kara, yüzü kara geldim. * * * Dünya avuttu beni, oyaladı, eğlendirdi. Türlü ziynetiyle kendine çekti. Ben de daldım ona, unuttum seni, unuttum kendimi, unuttum öleceğimi… Ama bak şimdi ölüm g...